تعامل ما با دنیای پیش روی ما بر اساس واقعیت های جهان آن گونه که هستند نیست، بلکه بر اساس ویژگی های روانی و شناختی ما است. اینها ادراکاتی هستند که “واقعیت” جهان را به گونه ای متفاوت به هر یک از ما نشان می دهند. 

هر چه در زندگی با آسیب ها و مشکلات بیشتری مواجه شویم، تعاملات ما با این دنیا متفاوت تر است و سوءتفاهم های ما بیشتر می شود. در واقع تعامل ما با جهان بر اساس واقعیت جهان نیست، بلکه بر اساس درک ما از آن واقعیت است. همین برداشت متفاوت از انسان ها است که باعث می شود هرکسی موقعیتی را به شکلی لذت بخش یا دردناک توصیف کند. 

در فیلم کوتاه «وقتی گربه را کشتم» شخصیت اصلی داستان در پروسه‌ای غم‌انگیز تصمیم به کاری می‌گیرد که از نظر او به معنای رهایی از وضعیتی است که او در آن گرفتار شده است، این تراژدی اما برای او لحظه‌ای خوش و رهایی بخش است. در واقع، تضاد در واقعیت که در «رهایی» او از آسیب های زندگی نهفته است، ناشی از درک غیرمعمول او از جهان پیرامون و اختلال روانی اوست. 

این سوء تفاهم و اختلال روانی در واقع نتیجه رفتار غیرعادی مادرش است. در ساختار فیلمنامه این فیلم سعی شده است تا مخاطب جهان را همانطور که جیم می فهمد درک کند اما همزمان چرخش دوربین واقعیت را آنگونه که هست نیز نشان می دهد.